Το μείγμα του πηλού των επιχρισμάτων πρέπει να έχει μεγάλη αντοχή στη ρηγμάτωση, στην τριβή και καλή συνοχή. Αυτό προϋποθέτει μειωμένη σχετικά περιεκτικότητα αργίλου και αυξημένη μικρόκοκκων αδρανών υλικών (λεπτή άμμος, ρύζι μαρμάρου), προσθήκη ινών (λεπτή αιγότριχα, ροκανίδι, ψιλοκομμένο άχυρο) και πολύ καλή επεξεργασία του μείγματος. Προϋποθέτει επίσης μεσολάβηση του σωστού χρόνου μεταξύ της επίστρωσης των διαφορετικών στρώσεων. Κάθε φορά η προηγούμενη στρώση πρέπει να έχει «τραβήξει» αρκετά, ώστε να «κρατήσει» την επόμενη, να είναι όμως αρκετά υγρή ώστε η νέα στρώση να «δέσει» με την προηγούμενη, χωρίς να προσροφήσει απότομα την υγρασία της, προκαλώντας αποκόλληση ή ρηγμάτωση.
Εσωτερικά επιχρίσματα
Η επίστρωση του πηλοκονιάματος γίνεται σε τρείς στρώσεις με τα ίδια πάχη, την ίδια μέθοδο και τα ίδια εργαλεία που κατασκευάζεται το επίχρισμα του ασβεστοτσιμεντοκονιάματος. Το επίχρισμα του πηλού πρέπει να στεγνώσει αργά, ομαλά και ομοιόμορφα.
Πρώτη στρώση
Δεύτερη στρώση
Τρίτη στρώση
Τελική επιφάνεια επιχρισμάτων
Εξωτερικά επιχρίσματα
Στα εξωτερικά επιχρίσματα είναι ακόμη πιο σημαντική η αποφυγή ρηγμάτωσης, καθώς και η προσθήκη υλών που αδιαβροχοποιούν την επιφάνειά τους. Η επίστρωσή τους γίνεται όπως και αυτή των εσωτερικών επιχρισμάτων. Οι αδιαβροχοποιητικές προσθήκες αναμειγνύονται στη δεύτερη και στην τρίτη στρώση των επιχρισμάτων.
Εξωτερικά επιχρίσματα με αδιαβροχοποιητικές προσμίξεις