ΜΟΝΩΣΕΙΣ ΙΝΩΝ ΞΥΛΟΥ

Οι θερμομονώσεις ινών ξύλου είναι από τις πρώτες θερμομονώσεις που εμφανίστηκαν στην αγορά, ήδη από την δεκαετία του 1930. Μαζί με αυτές της  κυτταρίνης, είναι από τις πιο διαδεδομένες θερμομονώσεις καθαρών υλικών.

Οι μονώσεις των ινών ξύλου έχουν τη μορφή μαλακών πλακών ή χυτής μόνωσης.

Τρόπος παρασκευής

Οι ίνες του ξύλου προέρχονται  από υπολείμματα κατεργασίας ξύλου κωνοφόρων δέντρων, σχίζες, φλούδες και μικρά ξυλάκια. Αυτά εκτίθενται σε θερμό ατμό, φουσκώνουν, μαλακώνουν και στη συνέχεια αλέθονται μεταξύ δύο μεταλλικών πλακών, ώστε να ξεχωρίσουν οι ίνες τους.

Η παρασκευή των μονωτικών πλακών  γίνεται με υγρή ή με ξηρή διαδικασία.

Κατά την υγρή διαδικασία διαμορφώνεται, με ανάδευση σε πολύ θερμό νερό, μία μάζα – πολτός ινών. Το μείγμα τοποθετείται σε κάδους και στη συνέχεια σε μηχανές μορφοποίησης, όπου συμπιέζεται για να απομακρυνθεί το νερό. Κατά την ανάδευση ενεργοποιείται με το νερό και τη θερμότητα η λιγνίνη, η φυσική ρητίνη των ινών του ξύλου, που λειτουργεί κατά την ξήρανση στους 160 έως 220C, ως συγκολλητική ύλη των ινών. Η συγκόλληση των ινών είναι επαρκής και δεν απαιτείται προσθήκη άλλης συγκολλητικής ύλης.

Κατά την ξηρή διαδικασία αμέσως μετά την πολτοποίηση οι ίνες στεγνώνουν και αναμιγνύονται με κόλλα. Μορφοποιούνται στο επιθυμητό πάχος, συμπιέζονται και στεγνώνουν οριστικά με υγρό – θερμό αέρα.

Για την παραγωγή εύκαμπτων θερμομονωτικών πλακών προστίθενται στο μείγμα των ινών του ξύλου διάφορες άλλες συνδετικές υφαντικές ίνες.

Επίσης συχνά προστίθενται υδρόφοβες ύλες (ρητίνες κωνοφόρων, παραφίνη, ασφαλτικό διάλυμα, λατέξ) για να μειώσουν την υδροαπορροφητικότητα της μόνωσης ή ρητίνες (όπως πολυουρεθάνης) καθώς και τσιμέντο ή μαγνησίτης για να αυξήσουν την σταθερότητά της.

Η επιλογή των πρόσθετων υλικών εξαρτάται από τις χρηστικές ή περιβαλλοντικές ιδιότητες, που θέλει να προσδώσει στα προϊόντα της, η κάθε εταιρεία παραγωγής.

Για την παρασκευή της χυτής μόνωσης ινών ξύλου οι ίνες, αφού διαχωριστούν, υφίστανται επεξεργασία με τυρόγαλο για την αύξηση της πυραντίστασης και με  διάλυμα σόδας – αλισίβας για την προστασία από μύκητες. Μετά τοποθετούνται, ως χυτή μόνωση, με εμφύσηση ή με έγχυση στα διάκενα μεταξύ δομικών στοιχείων.

Περιβαλλοντικές ιδιότητες

• Η εμπεριεχόμενη ενέργεια στις πλάκες ινών ξύλου είναι χαμηλή.
• Οι πρώτες ύλες της παραγωγής μονώσεων ινών ξύλου είναι ανανεώσιμες (ξύλο). Είναι τα άφθονα υπολείμματα της υλοτόμησης ή της βιομηχανίας ξύλου που αξιοποιούνται,  αντί να πεταχτούν.
• Οι καταστραμμένες πλάκες ινών ξύλου, που δεν μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν, αφομοιώνονται πλήρως από το περιβάλλον, με εξαίρεση τα προϊόντα τους, που περιέχουν επιβλαβείς προσμίξεις.
• Οι ίνες ξύλου είναι υλικό καθαρό και ακίνδυνο για τους ζωντανούς οργανισμούς. Επίσης αναπνέουν  και επιτρέπουν  την άδηλη αναπνοή των δομικών στοιχείων που μονώνουν. Η ιδιότητά τους όμως αυτή αναιρείται, όταν αναμειχθούν με επιβλαβή πρόσμικτα.

Φυσικές ιδιότητες

• Οι μονώσεις των ινών ξύλου, συγκρινόμενες με τα άλλα θερμομονωτικά υλικά, παρουσιάζουν σχετικά καλές τιμές θερμικής αγωγιμότητας. Ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας των μαλακών πλακών είναι  λ = 0,038 έως 0,060 W/(m·K), ανάλογα με το προϊόν και την εταιρεία παραγωγής, ενώ των χυτών ινών είναι  λ = 0,045 –  0,055 W/(m·K).
• Η αντίσταση στη διάχυση υδρατμών των ινών ξύλου είναι μεγαλύτερη από αυτή  του ξυλόμαλλου (μ = 5 – 10). Οι ίνες, όταν αναπνέουν, στεγνώνουν εύκολα.  Εξισορροπούν έτσι τα επίπεδα υγρασίας των χώρων.
• Οι μονώσεις ινών ξύλου έχουν καλές ηχομονωτικές ιδιότητες.
• Η ικανότητα πυραντίστασής τους βελτιώνεται με το ράντισμά τους με βόρακα.

Χρήση

Οι μαλακές μονωτικές πλάκες ινών ξύλου τοποθετούνται ως θερμομόνωση και ηχομόνωση στο εσωτερικό των κτηρίων, σε δάπεδα, οροφές και στέγες ή στην κατασκευή διαχωριστικών τοίχων.

Η χυτή μόνωση ινών ξύλου μπορεί να τοποθετηθεί ως θερμομόνωση του κελύφους, στο διάκενο μεταξύ των δύο εξωτερικών τοιχοποιιών, ή σε εσωτερικά διαχωριστικά μεταξύ αμφίπλευρης επένδυσης.