Οι διαπιστώσεις που προηγήθηκαν δεν αποτελούν οδηγίες για δόμηση με πηλό. Βασίζονται στις κατευθύνσεις που δίνονται για τις κατασκευές από φέρουσα τοιχοποιία γενικά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημες οδηγίες και προδιαγραφές, που να υποστηρίζουν κατασκευές φέρουσας ωμοπλινθοδομής. Αυτό σημαίνει πως αυτή τη στιγμή η χρήση του πηλού ως φέρον υλικό δεν είναι θεσμικά επιτρεπτή.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται διάφορες απόπειρες για εμπειρικές κατασκευές, χωρίς υπολογισμό και τεκμηρίωση στατικής και αντισεισμικής επάρκειας. Αυτές οι προσπάθειες είναι σίγουρα χρήσιμες για την έρευνα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται πρότυπα δόμησης και ασφαλείς λύσεις.
Εφόσον, λοιπόν, σήμερα ο πηλός δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φέρον υλικό, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως κύριο υλικό των στοιχείων πλήρωσης σε κατασκευές με φέροντα οργανισμό από διαφορετικό υλικό. Μια τέτοια εναλλακτική είναι οι κατασκευές με ξύλινο σκελετό και τοιχοπληρώσεις από πηλό (πλιθιά, χυτός πηλός, τσατμάς κλπ). Ο υπολογισμός των ξύλινων φορέων γίνεται με βάση τον Ευρωκώδικα 5 , που είναι σε ισχύ και στην Ελλάδα. Υπάρχει λοιπόν το κανονιστικό πλαίσιο τόσο για τον υπολογισμό όσο και για την αδειοδότηση τέτοιων κτηρίων.
Παρόλα αυτά, οι έρευνες για τη χρήση του πηλού σε φέρουσα ωμοπλινθοδομή πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστούν. Όπως αποδεικνύει η παραδοσιακή αρχιτεκτονική, το σύστημα φέρουσας ωμοπλινθοδομής ενισχυμένης με οριζόντια διαζώματα και διαφράγματα, όπως εξειδικεύτηκε στα ελληνικά σεισμικά δεδομένα, είναι σύστημα δόμησης που, αν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί σωστά, αποτελεί λύση ικανοποιητικής αντοχής σε σεισμικές καταπονήσεις και στο χρόνο.