ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι σύγχρονες τεχνολογίες δόμησης στον αναπτυγμένο κόσμο καθορίζονται κυρίαρχα από το κριτήριο της οικονομικής απόδοσης και του κέρδους.

Οι πρώτες ύλες, τα υλικά και τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του σύγχρονου δομημένου χώρου επιλέγονται με κριτήριο τις οικονομικές επιταγές της ήδη παγκόσμια διαμορφωμένης δομής της παραγωγής και αγοράς, αντί της ασφάλειας, και της υγείας των ανθρώπινων πληθυσμών και της ισορροπίας των οικοσυστημάτων.

Παρά τις όλο και συχνότερα εγειρόμενες επιστημονικές διαπιστώσεις και διαμαρτυρίες που εντοπίζουν σοβαρούς κινδύνους εξαιτίας της χρήσης ακατάλληλων ή και τοξικών υλικών στις κατασκευές, το σύστημα που τις υποστηρίζει εμφανίζεται εξαιρετικά άκαμπτο και συχνά επιθετικό. Υποστηρίζεται συχνά και από ένα παγκόσμια διασπαρμένο ερευνητικό – επιστημονικό ιστό, τον οποίο θρέφει και χρησιμοποιεί.

Εξίσου άκαμπτο και βαθειά συντηρητικό εμφανίζεται και το παγκόσμιο θεσμικό πλαίσιο της ασφάλειας και της υγείας. Εκσυγχρονίζεται κατά κανόνα μόνο όταν το κόστος της κοινωνικής υγείας γίνεται, σε κάποιους τομείς, οικονομικά ασύμφορο για τα κράτη.

Το νομοθετικό/θεσμικό πλαίσιο που ορίζει επιτρεπόμενα όρια για την παραγωγή, διακίνηση και χρήση υλικών και προϊόντων αποτελεί συνήθως αποτέλεσμα συμβιβασμού, ως προϊόν οικονομικών πιέσεων και όχι ως έκφραση βούλησης για την προστασία των ανθρώπων και για την βιωσιμότητα του δομημένου χώρου.  Το αποτέλεσμα είναι η συχνή και αντιφατική αναθεώρηση των μέτρων και των σταθμών που θεσμοθετούνται (π.χ. παρασιτοκτόνα, PCP, αμίαντος κ.ά.), καθώς και εντυπωσιακές αντιφάσεις μεταξύ των θεσμοθετημένων προδιαγραφών διαφορετικών χωρών, ακόμη και στην ίδια την Ευρώπη (π.χ. Ελλάδα – Δανία – Γερμανία). Η συνηθισμένη επίκληση προηγούμενης άγνοιας αποδεικνύεται συνήθως ως αναληθές πρόσχημα αναβλητικότητας.

ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ Ο.Η.Ε.

Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας – Π.Ο.Υ.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας – Π.Ο.Υ. (World Health Organization – W.H.O.) αποτελεί εξειδικευμένη οργάνωση του Ο.Η.Ε.. Ιδρύθηκε το 1947 με έδρα τη Γενεύη. Στόχος του είναι η βελτίωση  της υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο. Το έργο του περιλαμβάνει έρευνα, επιστημονικές μελέτες, ενημέρωση των πολιτών, οδηγίες και κανονισμούς. Στον τομέα του περιβάλλοντος, ασχολείται με τη ρύπανση, τα απόβλητα, τα προϊόντα της χημικής βιομηχανίας κ.ά. και με τις επιπτώσεις τους στην υγεία.

Όργανα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας είναι:

“Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας”, στην οποία συμμετέχουν αντιπρόσωποι όλων των Κρατών-μελών του Ο.Η.Ε. “Εκτελεστικό Συμβούλιο” που συγκροτείται από 31 κράτη-μέλη, και  

“Γενική Γραμματεία” του Π.Ο.Υ.

Για καλύτερη παρακολούθηση της υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο ο Οργανισμός έχει διαχωρίσει τον κόσμο σε έξι βασικές περιφέρειες:

• Ευρώπης,  με έδρα την Κοπεγχάγη
• Ανατολικής Μεσογείου, με έδρα το Κάιρο
• Αφρικής, με έδρα τη Μπραζαβίλ
• Αμερικανικής ηπείρου, με έδρα την Ουάσιγκτον
• Νοτιοανατολικής Ασίας, με έδρα το Νέο Δελχί και
• Δυτικού Ειρηνικού, με έδρα τη Μανίλα

Η Ελλάδα είναι ένα από τα 192 μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και καλύπτεται από το Περιφερειακό Γραφείο Ευρώπης, (W.H.O. / Regional Office for Europe). Στην ιστοσελίδα του Περιφερειακού Γραφείου Ευρώπης, μπορεί κανείς να βρει στατιστικά στοιχεία και μελέτες σε θέματα υγείας για τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνέδρια, αποφάσεις και εκστρατείες που πραγματοποιούνται στην Ευρώπη.

http://www.who.int

G.H.S. (Globally Harmonized System of Classification, Labeling and Packaging of Chemicals)

Το G.H.S. είναι το Παγκοσμίως  Εναρμονισμένο Σύστημα Ταξινόμησης, Σήμανσης και Συσκευασίας των Χημικών Ουσιών. Τα Ηνωμένα Έθνη, διαπιστώνοντας την διαρκώς αυξανόμενη παγκόσμια παραγωγή και διακίνηση χημικών ουσιών και την ανάγκη προστασίας των πολιτών κατά τη χρήση, τη μεταφορά και την απόρριψή τους, ανάπτυξαν το G.H.S.. Αναφέρεται στους φυσικούς κινδύνους, στους κινδύνους για την υγεία και στους περιβαλλοντικούς κινδύνους που οφείλονται στις χημικές ουσίες. Περιλαμβάνει:

• Τη σήμανση G.H.S., με τάξεις επικινδυνότητας, τις κατηγορίες της κάθε τάξης και τα εικονογράμματα της κάθε κατηγορίας.
• Τις φράσεις Η (hazard) = δηλώσεις επικινδυνότητας για την υγεία και το περιβάλλον
• Τις φράσεις Ρ (precaution) = δηλώσεις συστάσεων προφύλαξης

http://www.unece.org/trans/danger/publi/ghs/ghs_welcome_e.html

http://www.unece.org/trans/danger/publi/ghs/pictograms.html

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝAΠΤΥΞΗΣ – Ο.Ο.Σ.Α.

O O.O.Σ.A. (Organisation for Economic Co-operation and Development – O.E.C.D.) είναι Διεθνής Οργανισμός για τη Δημοκρατία και την Οικονομία των αναπτυγμένων χωρών, που ιδρύθηκε το 1961. Δραστηριοποιείται σε επτά βασικούς τομείς: Οικονομία, Κοινωνία, Καινοτομία, Οικονομικά, Διακυβέρνηση, Βιωσιμότητα και Ανάπτυξη.

Συλλέγει και αναλύει στοιχεία, παρακολουθεί τις προβλέψεις, διερευνά τις κοινωνικές αλλαγές και τα πιθανά εξελισσόμενα σενάρια στο περιβάλλον,  τεχνολογία, γεωργία, φορολογία και διάφορα άλλα πεδία. Υποστηρίζει στον τομέα του περιβάλλοντος την ανάπτυξη αποτελεσματικών και αποδοτικών πολιτικών για την αντιμετώπιση προβλημάτων και για την αειφόρο διαχείριση των φυσικών πόρων.  

Σήμερα ο Ο.Ο.Σ.Α., εκπονεί το έργο «Πράσινη Ανάπτυξη και Οίκο-καινοτομία» (Green Growth and Eco-Innovation, G.G.E.). Το έργο έχει σκοπό την υποστήριξη των επιχειρήσεων και των οργανισμών, ώστε να αναπτύξουν νέα και καλύτερα «πράσινα» προϊόντα, καθώς και των κυβερνήσεων, ώστε να αναπτύξουν τις απαραίτητες πολιτικές για την επίτευξη της «πράσινης ανάπτυξης».

Στα πλαίσια αυτού του έργου, προβλέπεται η αναζήτηση και ανάδειξη κατάλληλων «πράσινων» προϊόντων ή μεθόδων, οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν πρότυπα σε όλες τις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α.

ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Η περιβαλλοντική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση ασκείται κυρίως με ρυθμιστικές διατάξεις, τις οποίες εισηγείται η Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με τους αρμόδιους οργανισμούς της. Τέτοιες διατάξεις είναι:

• Οι Κανονισμοί, μόλις θεσμοθετηθούν από το Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δημοσιευθούν στην Επίσημη Εφημερίδα της, έχουν «άμεση ισχύ» σε όλα τα κράτη – μέλη, χωρίς να απαιτούν από αυτά πρόσθετα νομοθετικά μέτρα εναρμόνισης.
• Οι Οδηγίες απευθύνονται στα κράτη-μέλη, και τα υποχρεώνουν να λάβουν όλα τα απαραίτητα νομοθετικά μέτρα, ώστε να εφαρμόσουν τις υποχρεώσεις που επιβάλλουν αυτές οι οδηγίες.
• Οι Αποφάσεις δεσμεύουν μόνο τους αποδέκτες που αυτές ορίζουν. Συνήθως αναφέρονται στην κύρωση Διεθνών Συμβάσεων, στην ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών, καθώς και στη σύσταση επιτροπών για την αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων. 

Οδηγία 67/548/EEC

H Οδηγία 67/548/EEC είναι οδηγία για την Ταξινόμηση, Συσκευασία και Σήμανση Επικίνδυνων Ουσιών και αποτελεί προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διαδικασιών που αφορούν στην ταξινόμηση, συσκευασία και σήμανση των επικίνδυνων ουσιών εντός της Ε.Ο.Κ., με στόχο τη συνολική προστασία της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος. Από το 1967 μέχρι σήμερα τροποποιήθηκε εννέα φορές και προσαρμόστηκε τουλάχιστον άλλες 28 φορές στις πολιτικές, τεχνικές και επιστημονικές εξελίξεις. Η Οδηγία καταχωρεί 5.000 επικίνδυνες ύλες με τη σήμανσή τους και περιλαμβάνει:

• Τη διαβάθμιση των κινδύνων, τα εικονογράμματα και τα σύμβολα σήμανσής τους:

• Τις φράσεις (risk) = δηλώσεις ειδικών κινδύνων
• http://schoolscout24.de/cgi-bin/rsp/rspinput.cgi

• Τις φράσεις (safety) = δηλώσεις συστάσεων ασφάλειας
• http://schoolscout24.de/cgi-bin/rsp/rspinput.cgi

Κανονισμός REACH (EC) No 1907/2006

Το REACH (Registration, Evaluation and Authorization of Chemicals) είναι Σύστημα Καταχώρησης, Εκτίμησης και Αδειοδότησης των Χημικών Ουσιών. Στοχεύει στην εξασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας του ανθρώπου, καθώς και στην προώθηση της καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητας και εισάγει το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τις χημικές ουσίες.

Τα κράτη μέλη είναι υποχρεωμένα να ορίσουν τις Εθνικές Αρχές, οι οποίες θα εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις της ρύθμισης.

Το REACH, που έδρα του ορίζεται το Ελσίνκι, θεσπίζει την υποχρέωση καταχώρισης στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Ουσιών ECHA (European Chemicals Agency) όλων των χημικών ουσιών που παράγονται ή εισάγονται στις ευρωπαϊκές χώρες, την αξιολόγησή τους από τα κράτη μέλη της ΕΕ και τις περαιτέρω ρυθμίσεις για τις επικίνδυνες ουσίες. Ρυθμίζει διαδικασίες αδειοδότησης και διαδικασίες περιορισμού χημικών ουσιών.

Ο ECHA επιδιώκει την πληρέστερη ενημέρωση του κοινού, την προώθηση της έρευνας, τον έλεγχο και τον περιορισμό των νέων αλλά και των παλαιότερων επιβλαβών ή επικίνδυνων ουσιών, την ασφαλή χρήση των χημικών ουσιών και βοηθά τις εταιρείες να συμμορφωθούν με τη νομοθεσία.

Οι ουσίες καταγράφονται και αξιολογούνται με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες της σύνθεσής τους. Η χημική βιομηχανία επωμίζεται την ευθύνη και το κόστος καταχώρισης.

Από την υποχρέωση καταχώρισης εξαιρούνται  τα πολυμερή. Καταχωρούνται τα μονομερή που τα συνθέτουν. Εξαιρούνται οι ουσίες οι οποίες χρησιμοποιούνται για έρευνα, υπό ορισμένες όμως συνθήκες. Εξαιρούνται επίσης οι ουσίες των φαρμάκων και τροφίμων επειδή γι αυτές είναι αρμόδιοι άλλοι Οργανισμοί Ελέγχου.

Η υποχρέωση καταχώρησης των χημικών ουσιών, ισχύει από την 1^η Ιουνίου του 2008. Για ορισμένες ουσίες επεκτείνεται μέχρι την 1^η Ιουνίου 2018.

http://echa.europa.eu/web/guest

http://www.reach-serv.com/

http://www.reach-clp-helpdesk.de/en/Homepage.html

http://www.reach-clp-helpdesk.de/en/REACH-en/REACH-en.html

Κανονισμός CLP (EC) No 1272/2008

Ο CLP (Regulation on Classification, Labeling and Packaging of Substances and Mixtures) είναι  Κανονισμός για την Ταξινόμηση, Σήμανση και Συσκευασία Ουσιών και Μειγμάτων. Τέθηκε σε ισχύ από τις 20 Ιανουαρίου του 2009, με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου της ΕΚ. Είναι ο ισχύων σήμερα ευρωπαϊκός κανονισμός για τα χημικά, που συγκεντρώνει και ολοκληρώνει τις προϋπάρχουσες Οδηγίες για τις ουσίες και τα παρασκευάσματα. Ταυτόχρονα επιδιώκει  την εναρμόνιση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας με το GHS. Δηλαδή στοχεύει στην ουσιαστική και τυπική συμπλήρωση και διαμόρφωση ενός πλαισίου παγκόσμιας ισχύος, τόσο για την αναβάθμιση της προστασίας των πολιτών και του περιβάλλοντος, όσο και για τη διευκόλυνση του παγκόσμιου εμπορίου.

Επιφέρει μία σειρά τροποποιήσεων ή αναιρέσεων στις μέχρι τώρα ισχύουσες Οδηγίες 67/548/EΟΚ (Οδηγία για τις ουσίες), 1999/45/EΚ (Οδηγία για τα παρασκευάσματα) καθώς και τροποποιήσεις στον Κανονισμό 1907/2006/ΕΚ (REACH), που αφορούν τη βιομηχανία, την ασφάλεια της εργασίας και τους καταναλωτές.

Ο CLP δεν υιοθετεί εξαρχής τα πρότυπα του  GHS ως έχουν, στο σύνολό τους. Επιλέγει τα βασικά του στοιχεία και χαράσσει ένα χρονοδιάγραμμα προσαρμογών, έτσι ώστε να απαιτηθούν οι μικρότερες δυνατές ανακατατάξεις του ευρωπαϊκού συστήματος.  Προσδιορίζει κατ αρχάς την ολοκλήρωση της ταξινόμησης και της σήμανσης ουσιών και μειγμάτων, κατά τα δεδομένα του GHS, των μεν ουσιών έως την 1^η Δεκεμβρίου του 2010 των δε μειγμάτων έως την 1^η Ιουνίου του 2015.

Ορίζει τις εξής μεταβατικές ρυθμίσεις:

• Οι ουσίες και τα μείγματα θα μπορούν να ταξινομούνται και να σημαίνονται, σύμφωνα με την οδηγία CLP,  πριν από την προβλεπόμενη προθεσμία. Στην περίπτωση αυτή, η νέα σήμανση δε θα δηλώνεται δίπλα στη σήμανσή τους κατά GHS, ώστε να μην εμφανίζονται στο GHS σε καμία χρονική στιγμή διπλές σημάνσεις.
• Στις ευρωπαϊκές χώρες πρέπει όλο το χρονικό διάστημα, μέχρι την λήξη της προθεσμίας, να υπάρχει στις ουσίες και τα μείγματα οπωσδήποτε η σήμανση του ευρωπαϊκού πλαισίου. Έτσι θα υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο αρκετών χρόνων κατά το οποίο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο θα δηλώνονται τόσο η ευρωπαϊκή σήμανση, όσο και η σήμανση κατά GHS.

Ο CLP περιλαμβάνει τις νέες φράσεις EUH, που αναφέρονται σε χαρακτηριστικά επικινδυνότητας ουσιών και μειγμάτων, οι οποίες ενώ περιλαμβάνονται μέχρι σήμερα στις φράσεις R του ευρωπαϊκού πλαισίου, δεν αναφέρονται στο GHS του Ο.Η.Ε.

http://echa.europa.eu/web/guest

http://www.reach-clp-helpdesk.de/en/CLP-en/CLP-en.html

Pdf LexUriServ

Οδηγία IPPC 2008/1/EC

Η Οδηγία IPPC 2008/1/EC του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 15ης Ιανουαρίου 2008, αναφέρεται στην ολοκληρωμένη πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης. Προτείνει την αναθεώρηση της υπάρχουσας νομοθεσίας και την αναδιατύπωση των οδηγιών 7 (78/176/EEC, 82/883/EEC, 92/112/EEC, 96/61/ΕC, 1999/13/ΕC, 2000/76/ΕC και 2001/80/ΕC) διαφορετικών νομοθετικών κειμένων, που αφορούν στις βιομηχανικές εκπομπές, σε μία και μόνον Οδηγία.

Στο παράρτημα Ι της Οδηγίας, ορίζονται οι κανόνες οι οποίοι  αφορούν βιομηχανίες ενέργειας, παραγωγής και μεταποίησης μετάλλων, χημικών προϊόντων, διαχείρισης αποβλήτων καθώς και εξορύξεις.

Τα κράτη μέλη είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο της συμμόρφωσης των βιομηχανιών.

http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:32008L0001:EL:NOT

Οδηγία CPR 305/2011/EU

Η Οδηγία CPR (Constructions Product Regulation) είναι Οδηγία Ρύθμισης Προϊόντων Κατασκευής και ορίζει, μέσα από ένα σύστημα εναρμονισμένων τεχνικών προδιαγραφών, τη σήμανση CE των δομικών προϊόντων. Η σήμανση CE δηλώνει τη συμμόρφωση προς υποχρεώσεις που επιβάλλονται στους κατασκευαστές για το προϊόν, με βάση τις Διατάξεις της Ε.Ε..

Η χώρα μας ενσωμάτωσε την Οδηγία στην ελληνική νομοθεσία με το ΠΔ 334/94. Με την έκδοση διαφόρων κυβερνητικών αποφάσεων κατέστησε υποχρεωτική τη σήμανση CE για ορισμένες κατηγορίες προϊόντων (ΦΕΚ 1914/15-06-2012). Τα αποθέματά τους, που δεν έχουν σήμανση, μπορούσαν να διατίθενται στην αγορά έως τις 15 Σεπτεμβρίου 2012. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία τεθηκε σε πλήρη εφαρμογή από την 01/07/2013.

PDF CPR_305_2011_EU_construction_regulation

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

Γερμανία

Το γερμανικό θεσμικό πλαίσιο δίνει σημαντικά στοιχεία για την επικινδυνότητα των υλικών. Περιλαμβάνει διάταγμα απαγόρευσης χημικών ουσιών από 1/11/1993,  ρυθμιστικό πλαίσιο για τα επικίνδυνα υλικά από 1/10/1986, καθώς και ρυθμιστικό πλαίσιο για τα χημικά.  Οι τιμές ΜΑΚ των γερμανικών κανονισμών  είναι οι μέγιστες επιτρεπόμενες τιμές συγκέντρωσης  εκπομπών επικίνδυνων υλικών, σε χώρους εργασίας.

http://www.baua.de/de/Themen-von-A-Z/Themen-von-A-Z.html

http://www.baua.de/de/Themen-von-A-Z/Gefahrstoffe/TRGS/TRGS-900.html

http://www.baua.de/de/Themen-von-A-Z/Gefahrstoffe/Rechtstexte/Gefahrstoffverordnung.html

Κύπρος

Η Κύπρος είναι από τα κράτη που έχουν  πλούσια σύγχρονη νομοθεσία για όλο το φάσμα των περιβαλλοντικών προβλημάτων και των επιπτώσεών τους, στους εργαζόμενους και στον πληθυσμό. Υπάρχουν κανονισμοί για τον έλεγχο της ατμοσφαιρικής και της βιομηχανικής ρύπανσης,  για τις εκπομπές πτητικών ουσιών, για βλάβες στην υγεία από οικοδομικά προϊόντα και υλικά κ. ά.

http://www.mlsi.gov.cy/mlsi/dli/dli.nsf/All/22980F5E213A6999C2256E47003FBA35?OpenDocument  Κυπριακή Δημοκρατία, Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, 2003

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Συνταγματικές ρυθμίσεις Το άρθρο 24, παράγραφοι 1 και 2 του Ελληνικού Συντάγματος του 1975, το οποίο τροποποιήθηκε το 2001, προβλέπει και κατοχυρώνει νέες αρχές για την προστασία του περιβάλλοντος, όπως το «δικαίωμα στο περιβάλλον» κάθε πολίτη, καθώς και τη «συμμετοχή» του στην πληροφόρηση, στις ατομικές και κοινωνικές δράσεις και στη νομοθετική τους κάλυψη.

Νομοθετικές ρυθμίσεις Η νομοθεσία που αφορά στην προστασία περιβάλλοντος και ανθρώπου, αποτελείται από νόμους (Ν), από Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), από προεδρικά διατάγματα (Π.Δ.), από υπουργικές αποφάσεις (Υ.Α.), από κοινές υπουργικές αποφάσεις (Κ.Υ.Α.), από νομαρχιακές αποφάσεις (Ν.Α.) κ.ά..

Το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο χαρακτηρίζεται από διατύπωση γενικών και αφηρημένων αρχών που σπάνια εξειδικεύονται σε κανονιστικά πλαίσια. Εξειδικεύονται μόνο ασύνδετα και κατά τομείς (π.χ. απόβλητα, απορρίμματα, ορυχεία κ.ά.). Από το σύνολο τους απουσιάζει κάθε ρύθμιση σχετική με την επικινδυνότητα ή την τοξικότητα υλικών και προϊόντων.

Η ελληνική νομοθεσία είναι τελικά μία παράθεση μερικών, κατακερματισμένων, αποσπασματικών και ασαφών νομοθετικών πράξεων που δεν συγκροτούν ένα ενιαίο θεσμικό πλαίσιο, για την προστασία και την ασφάλεια των πολιτών και του περιβάλλοντος. Η συνθήκη αυτή δυσχεραίνει ή και εμποδίζει την εφαρμογή στην Ελλάδα των Ευρωπαϊκών Οδηγιών, που όμως είναι δεσμευτικές για τη χώρα. Αναστέλλει την εφαρμογή τους από τις Διοικητικές Αρχές και προκαλεί στους πολίτες σύγχυση και παρανοήσεις, σχετικές με την ισχύ του περιεχομένου τους.

Η απουσία προδιαγραφών, κανονισμών και ελέγχων, σχετικών με την υγεία και την περιβαλλοντική ασφάλεια της δόμησης, είναι σήμερα σοβαρή πηγή ανασφάλειας για τους μηχανικούς και ανησυχίας για τους χρήστες των κτηρίων.

Η ανασφάλεια αυτή γεννά την έντονη ζήτηση πληρέστερης πληροφόρησης, για τη σύσταση, τη σύνθεση και τις επιπτώσεις των οικοδομικών υλικών στην υγεία και μπορεί να αρθεί μόνο με την κατάρτιση σαφών, επίσημων προδιαγραφών, τουλάχιστον για τα υλικά κύριας και καθημερινής χρήσης. Οι προδιαγραφές των οικοδομικών υλικών δεν αρκεί πλέον να αναφέρονται μόνο στις μηχανικές αντοχές και τις χρηστικές τους ιδιότητες, αλλά και στην υγεία και ασφάλεια των πολιτών καθώς και στα περιβαλλοντικά τους χαρακτηριστικά.